Stacja Astronomiczna Kudłacze – Wyposażenie

Stacja wyposażona jest w 25 cm reflektor Newtona o światłosile f/7,26 i ogniskowej 181,5 cm. Teleskop umieszczony jest na montażu Dobsona.

Montaż teleskopu to spawana konstrukcja wykonana z kształtowników 5×5 cm. Obydwie osie obrotu oparte są na łożyskach – obrotu w azymucie 215 mm oporowym wzdłużnym, a w wysokości 8 małych łożyskach poprzecznych.

Teleskop wyposażony jest w wyciąg okularowy 1,25”.

Teleskop posiada szukacz którego parametry zostaną uzupełnione w przyszłości.

Teleskop wyposażony jest aktualnie w dwa okulary: Plössla o ogniskowej 32 mm z własnym polem widzenia 50° oraz Plössla o ogniskowej 10 mm z własnym polem widzenia 50°. Pracując z pierwszym z nich osiąga się powiększenie 56x z drugim natomiast 180x. Dodatkowo w przypadku obserwacji jaśniejszych obiektów można dokręcić do okularów filtr ND 13% który tez jest do dyspozycji na miejscu.

Przy dobrej przejrzystości powietrza, stosując powiększenie 134x, zasięg gwiazdowy teleskopu dochodzi do 16,0 mag i umożliwia obserwacje obiektów mgławicowych do około 13,5 mag. Używając tego samego powiększenia przy spokojnej atmosferze można rozdzielić gwiazdy odległe o 0”,5. Parametry te uzyskano w wyniku dwóch testów.

W nocy z 28 na 29 lipca 2001. Michał Drahus wraz z Piotrkiem Sadowskim odszukał Kwintet Stefana. Przejrzystość powietrza była dość słaba, a niebo już nieco rozjaśnione od świtu. Dostrzeżono wszystkie galaktyki z tej grupy, przy czym NGC 7318A i NGC 7318B widziane były jako jeden obiekt. W sumie więc cztery słabe mgliste plamki. Najtrudniejszym obiektem była NGC 7319, która pomimo nie najmniejszej jasności wizualnej, równej 13,1 mag (wg SAC), miała spore rozmiary kątowe równe 1′,6 x 1’0 i związaną z tym małą jasność powierzchniową.

W nocy z 14 na 15 sierpnia, przy przeciętnej przejrzystości, badano zasięg gwiazdowy i rozdzielczość teleskopu z okularem 13,5 mm. Oto wyniki: