Siedem lat w Tybecie (1997)

Oparty na faktach film opisujący drogę i przemianę wewnętrzną jakiej doznał Heinrich Harrer podczas swojej wyprawy w Himalaje w celu zdobycia Nanga Parbat – dziewiątego co do wysokości szczytu świata.

W roku 1939 Heinrich Harrer wyrusza wraz z niemiecką wyprawą w Himalaje pozostawiając w Austrii swoją ciężarną żonę – Ingrid. Podczas jego wspinaczki w domu rodzi mu się syn, a nazistowskie Niemcy napadają na Polskę. Wskutek złej pogody i ryzyka lawinowego wspinacze zmuszeni zostają do zejścia do niższego obozu gdzie dowiadują się, że Anglia przystąpiła do wojny, a oni stają się jeńcami wojennymi. Wszyscy zostają przetransportowani do obozu w Dehra Dun z którego Heinrich podejmuje wielokrotne bezskuteczne próby ucieczki. W międzyczasie pisze do żony i syna aby dać im znać o swoim położeniu. W odpowiedzi dostaje do podpisania papiery rozwodowe. Dzięki zdobytemu przez innych współwięźniów mundurowi angielskiemu, jemu i paru innym osobom udaje się w końcu opuścić obóz. Oddziela się jednak od grupy uciekinierów i wyrusza samotnie na północ.

Po jakimś czasie spotyka Aufschnaitera – ostatnią niezłapaną osobę z grupy uciekinierów. Razem wyruszają do Tybetu. Po wielu trudach podróży docierają w końcu do świętego miasta i stolicy Tybetu – Lhasy. Tutaj rozpoczyna się druga część filmu w której uwaga skupia się na zmianach zachodzących w Heinrichu, jego przyjaźni z duchowym przywódcą Tybetańczyków – Dalai Lamą XIV oraz polityki i agresji Chińskiej na Tybet.

Film godny polecenia.