Zamek Mirów

Kolejny zamek którego początków możemy się jedynie domyślać. Najpierw na miejscu dawnego grodu drewnianego wzniesiono za czasów Kazimierza Wielkiego niewielką, jednopiętrową kamienną strażnicę ściśle związaną z zamkiem w pobliskich Bobolicach. Powstała ona jako część systemu strażnic chroniących Rzeczpospolitą od zachodu.

Pierwsza wzmianka historyczna o zamku pochodzi z dokumentu z roku 1405 ale to najprawdopodobniej na polecenie Władysława Jagiełły strażnica została rozbudowana do zamku przez Krystyna I z Koziegłów herbu Lis który wcześniej był właścicielem Mirowa (o czym mówi dokument z 1399r).

Pierwszych większych remontów i rozbudowy zamek doczekał się po 1445 roku kiedy to pod swoją opiekę dostała go Dorota Koziegłowska. W 1501 roku po zakończeniu sporów z poprzednimi właścicielami zamek stał się siedzibą rodową Myszkowskich herbu Jastrzębiec. Piotr Myszkowski znacznie go rozbudował – powstały dwie nowe kondygnacje i podwyższono wieże, która stała się główną częścią mieszkalną zamku. Powstał także zamek dolny.

W drugiej połowie XVI wieku zamek stał się ośrodkiem polskiego kalwinizmu, a w 1587 roku został zdobyty przez wojska arcyksięcia Maksymiliana. W 1590 roku pełnił funkcje folwarczne. W kolejnych latach podupadający zamek zmieniał swoich właścicieli, aż do 1657 kiedy to zamek uszkodzili Szwedzi. Odbudowany przez ówczesnych właścicieli – Męcińskich – jedynie częściowo. Podupadając powoli w kolejnych latach został całkowicie opuszczony w roku 1787. Przez kolejne lata niszczał i był dewastowany choćby na pozyskanie kamienia na budowę drogi.

Od 2006 roku jest w rękach prywatnych – rodziny Laseckich. W planach jest jego odbudowa.

Galeria znajduje się tutaj.