Siedziałem w więzieniu – prawdziwa historia – pseudonim Grek

Wspomnienia z więziennej odsiadki to zwykle nie temat po który sięgamy z zainteresowaniem.

Właściwie trafiłem na tą książkę przypadkiem, a okazała się naprawdę ciekawą i wciągającą lekturą. To co dzieje się za zamkniętymi drzwiami zakładów karnych dla większości jest tajemnicą. Podejrzewam też, że większość to po prostu nie interesuje. Zwykle jak ktoś tam już trafił to znaczy, że ma coś na sumieniu i powinien to odpokutować.

Jedynie głośne sprawy w których okazuje się, że jakiś osadzony spędził połowę swojego życia w więziennej celi za przestępstwa których nie popełnił zwracają uwagę opinii publicznej na takie sprawy jak resocjalizacja, warunki przetrzymywania ludzi w odosobnieniu czy w końcu zasadność wyroku.

Tutaj sprawę mamy jasną. Siedzi osoba, która dobrze wie za co i się sama do tego przyznaje. Ciekawe jest natomiast to jak wraz z kolejnymi miesiącami i latami odsiadki zmienia się jej percepcja świata. Nie tylko tego za murami więzienia ale też tego wewnątrz. Patologie, subkultury więzienne, które tak naprawdę mają niewiele wspólnego z tym co pokazują filmy. Realia odsiadki, łamanie zasad i prawa. W końcu regularne bijatyki czy wykorzystywanie seksualne więźniów. Czasem słyszy się o jakichś koszmarnych zagranicznych więzieniach gdzie ludzi traktuje się jak niewolników i gdzie trafić to jak zajrzeć do piekieł. Tutaj wiele lepiej nie jest. Izolacja doprowadzająca do psychicznego wykończenia, kradzieże, pobicia i generalnie panujące prawo silniejszego.

Miejsce gdzie marzenia o karierze w świecie przestępczym zderzają się ze ścianą powolnej wegetacji i zmarnowania najlepszych lat życia siedząc w niewielkiej celi często dzielonej z lumpami, gwałcicielami czy pedofilami. Monotonia dnia codziennego i odwracanie się kolejnych „kolegów” z półświatka. Autor to przeżył i mimo, że często wspomina wprost niewyobrażalne akcje ze swojego życia wydaje się szczerze żałować drogi która doprowadziła go za kraty. Polecam.